ΜΙΚΡΟΒΙΩΜΑ ΕΝΤΕΡΟΥ, ΠΩΣ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΘΙΣΜΟ;

Ο εθισμός είναι μια ψυχική ασθένεια που δίνει προτεραιότητα στην άμεση ικανοποίηση παρά τις πιθανές μακροπρόθεσμες συνέπειες. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, το μικροβίωμα του εντέρου μπορεί να επηρεάσει τον εθισμό και η σύνδεση είναι πολύ δυνατή δεδομένης της παρουσίας του άξονα εντέρου-εγκεφάλου.

Ο εγκέφαλος το ερμηνεύει αυτό ως όφελος από τη χρήση του φαρμάκου και εργάζεται για να αποκτήσει περισσότερα. Ένα σημαντικό ποσοστό των θανάτων που μπορούν να αποφευχθούν προκαλούνται από τον εθισμό. Κάθε χρόνο, μόνο τα οπιοειδή χάνουν τη ζωή σχεδόν 100.000 ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες και πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους από υπερβολική δόση ναρκωτικών από το 1999.

Πώς λειτουργεί ο εθισμός;

Οι εθισμένοι συχνά αναπτύσσουν μια ανοχή στο φάρμακο της επιλογής, που οδηγεί σε αυξανόμενες δόσεις και υψηλότερο κίνδυνο σωματικού τραυματισμού. Μια άλλη ανεπιθύμητη πτυχή του εθισμού είναι η απόσυρση. Η απόσυρση αφαιρεί κάθε απόλαυση από την ουσία, αφήνοντάς τους στενοχωρημένους και πιθανώς υποτροπιάζοντες.

Τα βακτήρια του εντέρου μας είναι μέρος ενός οικοσυστήματος. Χρειάζεται ποικιλομορφία, όπως και κάθε άλλο οικοσύστημα, για να είναι εύρωστο. Το αλκοόλ, ο καπνός, η καφεΐνη, οι μεθαμφεταμίνες, η ηρωίνη, η κοκαΐνη, ακόμη και η ζάχαρη βλάπτουν σημαντικά αυτήν την ποικιλία. Πολλοί τοξικομανείς αυξάνουν την πρόσληψη ναρκωτικών για να νιώσουν καλύτερα, καθώς δεν γνωρίζουν τι προκαλεί ψυχική διέγερση. Αυτό απλώς επιδεινώνει το θέμα. Η ισραηλινή μελέτη υποδηλώνει ότι η διόρθωσή της θα μπορούσε να είναι πιο δύσκολη από ό,τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε, ακόμα κι αν η γνήσια θεραπεία βρίσκεται στο έντερό τους.

Τα ευρήματα, που διεξήχθησαν από τους Lilach Hadany, Ohad Lewin-Epstein και συνεργάτες στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, λένε ότι η ύπαρξη του άξονα εντέρου-εγκεφάλου καθιστά τη σύνδεση απολύτως εύλογη. Πολλά χρήσιμα βακτήρια εξαλείφονται και οι ασθένειες επωφελούνται από τον θάνατο τους για να αναπτυχθούν. Τα Bifidobacteria και οι Lactobacilli είναι δύο παραδείγματα ωφέλιμων βακτηρίων που καταστέλλονται.

Μερικά από τα βακτήρια που υφίστανται επίθεση παράγουν σεροτονίνη και ντοπαμίνη, τα οποία παίζουν ρόλο στο να νιώθουμε χαρούμενοι. Φυσικά, η απώλεια τους μπορεί να κάνει κάποιον δυστυχισμένο και να τον κάνει να χρειάζεται επιπλέον φάρμακα. Το Flavobacterium, ο Enterococcus, το Fusobacterium, το Clostridium, το Sutterella και ο Ruminococcus είναι ευκαιριακά παθογόνα που αντικαθιστούν τα ωφέλιμα βακτήρια.

Η σύνθεση του βουτυρικού, μιας μοναδικής ουσίας που θρέφει και επιδιορθώνει την επένδυση του εντέρου, μειώνεται λόγω αυτών των μικροβιακών περιστροφών. Η δυσβίωση είναι ο όρος για αυτή την απόκλιση από ένα ισορροπημένο μικροβίωμα. Τα δυσβιοτικά άτομα αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του εξαρτημένου πληθυσμού. Αυτοί οι τύποι ανθρώπων έχουν στομάχι με διαρροή που αφήνουν μικρόβια και δηλητήρια να κυκλοφορήσουν και στη συνέχεια διοχετεύονται πρόθυμα σε κάθε όργανο του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, από την καρδιά.

Ωστόσο, το τοίχωμα που χωρίζει το αίμα από τον εγκέφαλο μπορεί να αλλοιωθεί με την πάροδο του χρόνου. Και η απελπισία και το άγχος μπορεί να αναπτυχθούν εάν τα δηλητήρια και τα μικρόβια εισέλθουν στον εγκέφαλο και αυτές οι εσωτερικές αλλοιώσεις ανοίγουν το δρόμο για αυτοθεραπεία. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, μπορεί να είναι δύσκολο να επανέλθετε μόλις το μικροβίωμα σας προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα δυσβιοτική ρουτίνα.

«Βρίσκουμε ότι όταν αυτό το οικοσύστημα εκτίθεται σε σημαντικές διαταραχές, το μικροβίωμα μπορεί να μετατοπιστεί προς μια σύνθεση που ενισχύει τη νέα κατάσταση υποδοχής».
αναφέρει η ερευνητική ομάδα. Με άλλα λόγια, βαλτώνει. Ένας τέτοιος βρόχος θετικής ανάδρασης, συνεχίζουν να λένε, «επιδεινώνει τις ανισορροπίες, εμποδίζει τις προσπάθειες αποκατάστασης της αρχικής ισορροπίας, προωθεί επεισόδια υποτροπής και παρατείνει τους εθισμούς».

Η ομάδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αρχική σύνθεση μικροβιώματος είναι ένας κρίσιμος παράγοντας και ένα διαφοροποιημένο μικροβίωμα βελτιώνει την ανθεκτικότητα του οικοσυστήματος. Ωστόσο, η μειωμένη ποικιλότητα μικροβιώματος είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε δυσβίωση, επιδεινώνοντας τους εθισμούς. Αυτό το παράδειγμα προσφέρει επαληθεύσιμες προβλέψεις με πιθανή εφαρμογή σε θεραπευτικές θεραπείες, ενώ παρέχει εξελικτικές και οικολογικές απόψεις για τις αλληλεπιδράσεις ξενιστή-μικροβίου και τις συνέπειές τους στη συμπεριφορά και την υγεία του ξενιστή.

Μελέτη

https://doi.org/10.1038/s42003-023-05099-0